در بالای سفره ( در دورترین فاصله از در ) آینه ای گذاشته می شود ، که در دو طرف آن شمعدان هایی دارای شمع نهاده شده ( سنتاً مطابق با شمار فرزندان خانواده ) ، در پایین آن نسخه ای از قرآن ( از شاهنامه یا دیوان حافظ نیز استفاده می شود ) ، تُنگی که معمولاً حاوی یک ماهی لایی ( بسیاری از خانواده ها یک کوزه آب باران را که قبلاً جمع آوری شده و یا کاسه آبی که حاوی برگ سبز انار ، نارنج ، یا شمشاد است نیز می افزایند ) ، ظرف های حاوی شیر ، گلاب ، عسل ، شکر ، و ( 1 ، 3 ، 5 یا 7 عدد ) تخم مرغ رنگ آمیزی شده گذاشته می شود . مرکز سفره عموماً با گلدانی از انواع گل ها ، معمولاً سنبل و شاخه های بیدمشک فرو گرفته می شود . کنار آن ، سبزه و دست کم شش قلم دیگر که با حرف سین آغاز می شوند ( تشریح شده در زیر ) ، ظرفی حاوی میوه ( سنتاً سیب ، پرتقال ، انار و به ) ، چند نوع نان ( اغلب شیرین ) ، ماست و پنیر تازه ، شیرینی های گوناگون ، آجیل ( مخلوط خشک و بو داده شدهی تخم های نخودچی ، خربزه ، گندم برشته ، برنجک ، و فندق و گردو ، که همگی با کشمش آمیخته شده اند ) قرار داده می شود .
بقیه در ادامه مطلب
ادامه مطلب ...