شعری از حافظ

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی ****** دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی
دایم گل این بستان شاداب نمی‌ماند ****** دریاب ضعیفان را در وقت توانایی
دیشب گله زلفش با باد همی‌کردم ****** گفتا غلطی بگذر زین فکرت سودایی
صد باد صبا این جا با سلسله می‌رقصند ****** این است حریف ای دل تا باد نپیمایی
مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کرد ****** کز دست بخواهد شد پایاب شکیبایی
یا رب به که شاید گفت این نکته که در عالم ****** رخساره به کس ننمود آن شاهد هرجایی
ساقی چمن گل را بی روی تو رنگی نیست ****** شمشاد خرامان کن تا باغ بیارایی
ای درد توام درمان در بستر ناکامی ****** و ای یاد توام مونس در گوشه تنهایی
در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم ******* لطف آن چه تو اندیشی حکم آن چه تو فرمایی
فکر خود و رای خود در عالم رندی نیست ****** کفر است در این مذهب خودبینی و خودرایی
زین دایره مینا خونین جگرم می ده ****** تا حل کنم این مشکل در ساغر مینایی
حافظ شب هجران شد بوی خوش وصل آمد ****** شادیت مبارک باد ای عاشق شیدایی