شعری از مهدی الهی قمشه ای

ای کعبه من روی تو وی قبله من سوی تو

کارم براه کـوی تو سعی و صــفا و هــروله



در راهت ای ماه حرم از شوق سر سازم قدم

خــار مغیلان گــر کند پــای دلم پر آبـله



چون نالم از عشقت شبی با آه یا رب یا ربی

از خاک خیــزد فغان افتد بگردون زلـزله



ای حاجیان ای حاجیان در کعبه و دیر مغان

جوئید کوی دلستان از عاشقــان یک دله



گر عاشقی بی سیم و زر در راه او شام و سحر

ز آه دل و خون جگر برگیر زاد و راحلــه



خواهم دلی مست خدا آزاد از نفس و هوا

از دام این عــالم رها و زغیر عشــق حق یله



بشکن بت و قدوس زن تکبیر بر ناقوس زن

گامــی براه دوست زن خــوش با دَرای قافله



زان زلف پرچین و شکن جانا خمی برهم مزن

کانـــجا دل شـیر فلک دارد بگــردن سلسله



افروخت ماهی مهربان خوشتر زخورشید جهان

کــز شور و وجد عاشــقان افلاک دارد غلغله



گفـتم الـــهی در غزل مدحی ز سلــطان ازل

کان شه به چشم مرحمت بنوازد و بخشد صله