ادبی-تاریخی

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم ******* لطف آن چه تو اندیشی حکم آن چه تو فرمایی

ادبی-تاریخی

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم ******* لطف آن چه تو اندیشی حکم آن چه تو فرمایی

شعری زیبا از مولوی


بنمای رُخ که باغ و گلستانم آرزوست

بگشای لب که قندِ فراوانم آرزوست



ای آفتاب حُسن بُرون آ دَمی زِ اَبر

کان چهره ی مُشعشع تابانم آرزوست



بشنیدم از هوای تو آواز طبل باز

باز آمدم که ساعد سلطانم آرزوست



گفتی زِ ناز بیش مَرنجان مرا بُرو

آن گفتنت که بیش مَرنجانم آرزوست



وآن دَفع گفتنت که بُرو شَه به خانه نیست

وآن ناز و باز و تُندی دَربانم آرزوست


بنمای رُخ که باغ و گلستانم آرزوست

بگشای لب که قندِ فراوانم آرزوست



ای آفتاب حُسن بُرون آ دَمی زِ اَبر

کان چهره ی مُشعشع تابانم آرزوست



بشنیدم از هوای تو آواز طبل باز

باز آمدم که ساعد سلطانم آرزوست



گفتی زِ ناز بیش مَرنجان مرا بُرو

آن گفتنت که بیش مَرنجانم آرزوست



وآن دَفع گفتنت که بُرو شَه به خانه نیست

وآن ناز و باز و تُندی دَربانم آرزوست

در دست هر کی هست زِ خوبی قراضه​هاست

آن معدن مَلاحت و آن کانم آرزوست



این نان و آب چرخ چو سیل​ است بی​وفا

من ماهیم نهنگم عَمانم آرزوست



یعقوب وار وا اسفاها هَمی​ زَنَم

دیدار خوبِ یوسفِ کنعانم آرزوست



والله که شهر بی​تو مرا حَبس می​شود

آوارگی و کوه و بیابانم آرزوست



زِین هَمرهان سُست عناصر دلم گرفت

شیر خدا و رستم دَستانم آرزوست



جانم مَلول گشت زِ فرعون و ظلم او

آن نور روی موسی عمرانم آرزوست



زِین خلق پُرشکایت گریان شدم مَلول

آن​های هوی و نَعره مَستانم آرزوست



گویاترم زِ بُلبل اما زِ رَشک عام

مُهرست بر دهانم و اَفغانم آرزوست



دِی شیخ با چراغ هَمی​گشت گردِ شهر

کَز دیو و دَد مَلولم و انسانم آرزوست



گفتند یافت می​نشود جُسته​ایم ما

گفت آنک یافت می​نشود آنم آرزوست



هر چند مُفلسم نپذیرم عقیق خُرد

کان عقیق نادر ارزانم آرزوست



پنهان زِ دیده​ها و همه دیده​ها از اوست

آن آشکار صنعت پنهانم آرزوست



خود کار من گذشت زِ هر آرزو و آز

از کان و از مکان پِی اَرکانم آرزوست



گوشم شنید قصه ایمان و مَست شد

کُو قسم چشم صورت ایمانم آرزوست



یک دست جام باده و یک دست جَعدِ یار

رقصی چُنین میانه ی میدانم آرزوست



می​گوید آن رُباب که مُردم زِ انتظار

دست و کنار و زَخمه ی عثمانم آرزوست



من هم رُباب عشقم و عشقم ربابی​ست

وآن لطف​های زَخمه ی رحمانم آرزوست



باقی این غزل را ای مُطرب ظریف

زِین سان هَمی​شُمار که زِین سانم آرزوست



بنمای شمس مفخر تبریز رُو زِ شَرق

من هُدهُدم حضورِ سُلیمانم آرزوست

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد